اندر باب کنسرت راک رفتن دوست عاشق پيشه ما

‏يه همکاري دارم هر وقت ميره اسکي‌با دست و پاي زخمي‌و تن کوفته و ناراحت برميگرده و همش تکرار مي‌کنه :
I really don’t know why I’m doing this! I’m not made for that, I even do not enjoy it, it was the very last time I did it…
‏دفعه بعد وقتي‌يکي‌پيشنهاد ميده کي‌مياد بريم اسکي‌اين آخر هفته اولين نفريه که با خوشحالي‌جيغ مي‌کشه ميگه من !!!
‏
‏يه بنده خدايي‌ هم هميشه همينطوري با سه چهار تا از دوستاش ميره کنسرت راک ! هر دفعه هم که برميگرده ميگه اين ديگه دفعه آخري بود که من با ‏اينا رفتم کنسرت !
دفعه اول که رفته بوده 3 نفر بودن و ‏ساعت 7 رسيده بودن به محل مورد نظر که ظاهرا سرباز هم بوده، اين دوست ما هم ‏ لباسش کم بوده ( تازه وارد بوده نميدونسته تو اين مملکت وسط تابستون هم هوا ميتونه يه دفعه مثل آخر پاييز سرد بشه ) از اول کار يه دفعه ديده ‏داره از سرما يخ مي‌زنه . بعد هم نگاه کرده بوده ديده بوده که يه عده دارن رو سن با صداي بلند و از ته دلشون داد ميکشن ( ‏ البته هيچگونه موسيقي‌و ريتمي‌رو نتونسته بوده در بطن اين صداي فرياد تشخيص بده ) و بقيه هم يه حرکات عجيبي‌انجام ميدن شبيه سماع ‏دراويش. خوشيش وقتي‌تکميل شده که فهميده گروهي‌که مورد علاقه دو نفر ديگست ساعت 11 کارشون شروع مي‌شه !!

‏يه ضرب المثلي‌هست که ميگه when rape is inevitable, relax and joy دوست ما هم همينو با خودش تکرار کرده که به خودش قوت قلب بده ولي‌متوجه هستين که بين 7 و 11 چند ‏ساعت فاصله زماني‌هست، شوخي‌که نيست خوب !
‏خلاصه دوست ما که داشته از سرما ميلرزيده توجهش جلب مي‌شه به يه کيوسک کوچولو که يه آدم مهربوني‌از توش ‏داشته تند تند آبجو و شراب قرمز ميداده دست مردم ...
‏-از از سرما مردن که بهتره لااقل...
اينو ميگه و ميره وايميسته بغل کيوسک...
چند ساعت بعد دو نفر ديگه ميان دنبالش که بيا برنامه شروع شد . ازينجا قسمت جالب ماجرا شروع مي‌شه .
‏دوست ما که ديگه اصلا سردش نبوده همين که ميره به طرف سن يه دفعه حس مي‌کنه که چقدر منتظر اين لحظه بوده و چقدر اين گروه رو دوست داره ‏( البته تا حالا هرگز اسمشون رو هم نشنيده بوده ) و متوجه مي‌شه که داره عميقا با اين موسيقي‌ ارتباط برقرار مي‌کنه و لذت ميبره و اينکه چقدر همه ‏آدم هايي‌ رو که اونجا هستن دوست داره و اصلا چقدر همه همو دوست دارن و همه چيز خوبه و همه خوبن ...
‏بعد هم يه دفعه ميبينه وسط کسايي‌ که در حال جذبه و سماع اند واستاده و خودشم يکي‌ از اوناست ...
‏و ظاهرا قضيه به خير و خوشي‌ تموم شده البته، موقع برگشتن اون دو نفر ديگه زير بغلشو که داشته از خنده ريسه ميرفته و واسه ماه تو آسمون و سبزه و درخت و کوه آواز ميخونده ميگيرن و ميبرن تو ماشين رو صندلي‌ عقب ميخابونن ...
‏بعدا هم براي من تعريف کرد که در تمام طول راه صداي اون دو نفر و که داشتن با هم حرف ميزدن از يه جاي دور ميشنيده و وقتي‌ که ميرسن خونه ‏و راننده ماشين و پارک مي‌کنه که ببردش تا توي خونه در تمام طول مسير 10 متري که 10 کيلومتر به نظرش ميومده داشته با خودش ميگفته که ديگه ‏هرگز در تمام عمرش چنين اتفاقي‌ تکرار نخواهد شد از بس که حالش بد بوده ... ولي‌ الان که يادش مياد فقط لبخند ميزنه و سري تکون ميده ‏با يه شرمندگي‌ خفيف شيرين...
‏
‏ايندفعه ولي‌ قضيه فرق داشته کمي‌ ظاهرا، از اول تا آخر رفته تنها يه گوشه واستاده ... اصلا هم دلش نخواسته با بقيه بالا پايين بپره تازه وقتي‌ هم ‏که ديده همه چقدر خوشحال دارن جيغ ميکشن و دست تکون ميدن بيشتر ناراحت شده... نه شراب موقع شام و نه ابجو بعدش هم کمکي‌ بهش نکرده . ‏دلش تنگ بوده لابد نميدونم، بعد از کنسرت رفته يه کوکتل واسه خودش سفارش داده و يه ابجو براي همراهش ، تمام طول راه هم تو ماشين ‏خوابيده حرف هم نزده شايد هم حتا يه کم گريش گرفته ...
‏
‏فرداش که اخلاقش به جا بود و مثل هميشه به همه چيز ميخنديد به من گفت : من البته کلا با اين نوع موسيقي‌ هم فرکانس نيستم ولي‌ خوب ‏ اگه من رو هم يه نفر از پشت بغل کرده بود و هي‌ گردنم رو از روي موهام بوسيده بود مثل همه بالا پايين ميپريدم و دست تکون ميدادم و همچين ‏ خوب همفرکانس ميشدم با همه چيز که نگو !
‏
‏‏ چي‌ کارش کنم هميشه همينطوريه ...
‏امروز هم رفته 9 کيلومتر دويده الان هم نشسته اينجا داره اديت پياف گوش ميده و سيگار مي‌کشه ...
حالا دفعه بعد هم اگه بگن کي‌ مياد اين آخر هفته بريم کنسرت فوري با خوش حالي‌ جيغ مي‌کشه ميگه من ها!!